Στα έργα της η Σοφία πειραματίζεται με μεικτά υλικά, ακρυλικά, μαρκαδόρους, λάδια, μελάνι, αποδίδοντας με ματιέρες και υφές τα σκοτεινά κενά της ζωής της. Με αφηγηματικό, άγριο εξπρεσιονισμό εκφράζει τα ψυχικά βιώματά της και «γράφει» στο τελάρο την ιστορία των αισθημάτων της χρησιμοποιώντας τις γραφές με εικαστικό τρόπο. Το χρώμα λειτουργεί απελευθερώνοντας ψυχικές καταστάσεις.